کفش در قرون وسطا و اوایل دوره مدرن
در قرون وسطی، یک کفش نرمال در مناطق کوهستانی، کفشی با مدل اسپادریل (espadrille) بود. کفشهایی صاف با کفهای بافته شده از ریسمان و پارچهای در قسمت بالایی آن. این مدل کفش اغلب شامل بندهای پارچهای بودند که در مچ پا گره میخورد. در حقیقت نام این نوع کفش، اصطلاحی فرانسوی است و از علف اسپانتو گرفته شده است. کفش اسپادریل (espadrille) در اوایل قرن سیزدهم برای اولین بار در منطقه کاتالونیا اسپانیا ساخته شد و معمولاً دهقانان آنها را در هنگام جمع کردن محصولات كشاورزی میپوشیدند.
این کفش ها در قرن حاضر تغییرات زیبایی داشتهاند. با آن که اصالت خود را در کفهایشان حفظ کردهاند، اما مدلهای پاشنهبلندی از آنها هم وجود دارد. در اینجا برخی از مدلهای کفش اسپادریل را مشاهده میفرمایید. در دنیای مدرن این کفشها اکثرا توسط بانوان مورد استفاده قرار میگیرد.
بسیاری از کفشهای قرون وسطایی، با استفاده از روشهای سادهای ساخته میشدند، به این صورت که قسمت فوقانی کفش (که عموما از جنس چرم بود) دورتادور پا را میپوشاند و در روی پا، با استفاده از تسمه یا بندهای ضخیم، به هم وصل میشدند. این امر موجب تناسب بهتر میشد. در این مدل، هر دو پای کفش به صورت یکسان دوخته میشدند و کفش پای چپ و راست تفاوتی با هم نداشتند.
این روش از ساخت کفش، هنوز هم برای برخی کفشهای مخصوص (مثل کفش مخصوص رقص) استفاده میشود.
ساخت کفش قبل و در طول قرن 15ام
در حدود سال 1500 میلادی، روش پیشین ساخت کفش تا حد زیادی با روش جوش (welted rand) جایگزین شد. به طوری که بخش فوقانی کفش، به یک کف بسیار محکم دوخته میشد و نمیتوانستند که کفش را تغییر حالت بدهند.
تا قبل از قرن 15 میلادی، پتین (patten) در اروپا در میان آقایان و خانمها محبوب بود. این مدل از کفشها در آن زمان معمولاً به عنوان کفشهای مدرن پاشنه بلند شناخته میشدند ، این در حالی بود که طبقات پایین و فقیر در اروپا و همچنین بردهها پابرهنه بودند.
در قرن پانزدهم میلادی ، کراکوف در اروپا مد شد. گمان میرود، این سبک کفش به این دلیل به این نام نامگذاری شده است که سرچشمه آن در کراکوف، پایتخت لهستان بوده است.
همچنین در طول قرن 15 ، chopines در ترکیه ایجاد شدند، که معمولاً 7 تا 8 اینچ ارتفاع داشتند (در حدود 17.7-20.3 سانتیمتر). این کفشها به عنوان نمادی از ثروت و جایگاه اجتماعی بودند، و در “ونیز” و در سراسر “اروپا” رواج پیدا کردند.
ساخت کفش بعد از قرن 16ام
اگر که بخواهیم به بررسی ساخت کفش بعد از قرن شانزدهم بپردازیم، باید بدانید که در طول قرن شانزدهم، افرادی مانند “کاترین دو مدیچی” یا “ماری اول انگلیس” ، شروع به پوشیدن کفشهای پاشنه بلند کردند تا قد بلندتر به نظر برسند. تا سال 1580 میلادی، حتی مردان نیز آنها را میپوشیدند ، در این دوران به افراد قدرتمند و ثروتمندی که این مدل از کفشها را به پا میکردند “خوش-پاشنه” (well-heeled) گفته میشد.
سرانجام کفش مدرن، با یک لباس دوخته شده، ابداع شد. از قرن 17ام میلادی، بیشتر کفشهای چرمی از یک کف دوخته شده استفاده میکردند. امروزه استانداردی برای کفشهای با کیفیت ظریف موجود است. تا حدود سال 1800 میلادی، کفشهای رندر جوش داده شده، معمولاً بدون تمایز برای پای چپ یا پای راست ساخته میشدند. امروزه از چنین کفشهایی به عنوان “تنگهها” یاد میشود. به این ترتیب، به تدریج کفش استاندارد مدرن مخصوص پا ساخته شد.