مجله کادای مجله مد و فشن، پوشاک و استایل، کیف و کفش، بهداشت و سلامت، ورزشی، گردشگری، دکوراسیون و معماری، آشپزی، آرایش و تکنولوژی
نوشته های مشابه
کفش لوفر (Loafer) چیست؟
بیایید چند قانون اساسی برای آنچه که این نوع کفش (کفش لوفر (Loafer)) را از سایر سبک‌های کفش متمایز می‌کند، بررسی کنیم:
ویژگی‌های یک کفش لوفر چیست؟
- یک کفش لوفر، بدون بند و slip-on است
- لوفر یک کفش بدون ساق است، به این معنی که مچ پا در معرض دید قرار می‌گیرد و کفش به طور محکم به آن نمی‌چسبد.
- لوفرها در قسمت جلوی خودشون، یک تکه چرم دارند که از قسمت بالای کفش جدا است. The sole of a loafer is separate from its upper
- لوفرها اغلب دارای پاشنه‌های کوتاه هستند
- ومپ بالایی این کفش، ساختاری شبیه به موکاسین (moccasin) دارد
- در لوفرها اغلب دور ومپ را یک تکه چرم پوشانده است که به عنوان یک زین شناخته می‌شود
از توضیحات بالا ، می‌توان شباهت‌هایی بین یک موکاسین و یک لوفر مشاهده کرد. با این حال، چند تفاوت اساسی وجود دارد:
- همه لوفرها، یک تکه جداگانه دارند. این مورد برای اکثر موکاسین‌ها صدق نمی‌کند.
- به همین ترتیب، لوفرها پاشنه‌ی مشخصی دارند ، در حالی که موکازین‌ها به این صورت نیستند.
- برخلاف موکازین‌ها، لوفرها فاقد گلدوزی، مهره یا تزئینات دیگر روی (بالای) کفش هستند.
به دلیل همین تفاوت‌هاست که این دو کفش، به دو نوع متفاوت و مجزا تبدیل شده‌اند و یک نوع کفش نیستند. نکته حائز اهمیت این است که لوفرها و موکازین‌ها در کشورهای جداگانه‌ای توسعه یافته‌اند.
برای اطلاعات بیشتر، در اینجا یک مرور کلی تاریخی در رابطه با این کفش می‌کنیم.
تاریخچه‌ی کفش لوفر
برخلاف اکثر کفش‌های دیگر ، لوفر دارای داستان‌های چندگانه است.
یک داستان این است که لوفر مستقیما از موکاسین گرفته شده!
با این حال، مورخان لباس و فعالان حوزه‌ی لباس مردانه، عمدتاً در این مورد اتفاق نظر دارند که لوفرها:
- از کمیسیون سلطنتی انگلیسی برای شکل جدیدی از کفش خانگی آمد ، و / یا
- لوفرها زندگی خود را از وقتی شروع کردند که مردی نروژی به نام Nils Gregoriusson Tveranger ، کفش‌های سنتی بومی آمریکایی و نروژی را هیبریدا (ترکیب) کرد.
The Wildsmith Loafer
در سال 1847 میلادی، متیو و ربکا اسمیت، کفش‌هایی با برند خانوادگی‌شان موسوم به Wildsmith Shoes در لندن عرضه کردند. کار اصلی خانواده اسمیت تولید و عرضه‌ی بوت‌های محافظ‌های رسمی پادشاه بود.
سال‌ها بعد، در سال 1926، نوه‌ی این زوج کفاش، به نام “ریموند لوییز ویلد اسمیت”، به دستور “پادشاه جرج ششم” برای ساخت خانه‌ی کفش مامور شد. وی پس از مدتی موفق به ساخت کفش‌هایی با پاشنه‌های کوتاه شد که به آسانی قابل پوشیده شدن بودند. به دلیل شباهت زیاد آن سبک با مدل موکاسین همیشه بین این‌که این طرح ابداع وی می‌باشد یا صرفا شباهت بر اثر اتفاق می‌باشد، بحث بود . با این اوصاف کفشی موفق از این ایده، با شعار “آماده برای پوشیده شدن ” با مدل 528 پدید آمد (و بعد‌ها به مدل 98 معروف شد). امروزه این مدل با استایل “ویلد اسمیت لوفر” شناخته می‌شود. جالب است بدانید این کفش در ابتدا فقط با لباس غیر‌رسمی و جهت مصرف داخل عمارت و کاخ پادشاه استفاده می‌شده. اما پس از ورودش به بازار، چشم کفش به موزایک‌های خیابان افتاد و به مدل cassul معروف شد.
The Aurland loafer
در آغاز قرن بیستم شخصی به نام Nils gregoriusson Tveranger که شغلش کفاشی و کفش فروشی بود مدل loafer را در شهر “اورلاند” در بازار عرضه کرد. نیلز برای آموختن هنر کفاشی به امریکای شمالی سفر کرد و به مدت هفت سال در آنجا اقامت داشت. در سال 1930 کفش پاشنه‌دار که به موکاسین اورلندی شهرت پیدا کرده بود را عرضه کرد. این طرح الهام گرفته از موکاسین‌های مورد استفاده در قبایل iroquois در امریکای شمالی و کفش های صیادان زادگاه خودش که شبیه به موکاسین بودند، است.
وی به تدریج شروع به بازاریابی در سایر کشورهای اروپایی کرد. در آن زمان بسیاری از آمریکایی‌ها به اروپا سفر می‌کردند و از آنجا کفش تهیه می‌کردند. رفته رفته کفش‌های نیلز در مجله‌ها نیز رویت شدند، تا این‌که حدود سال 1933 اتفاق جدیدی توسط خانواده‌ی اسپولدینگ (spaulding familly) افتاد. آن‌ها شروع به ساخت کفش‌هایی بر اساس “اورلند موکاسین” کردند و چون در آن زمان کفش‌های باریک و slip-on به لوفر معروف بودند، وزیر صنعت و وزیر خزانه‌داری وقت ایالت متحده امریکا، یک جفت کفش اورلندی خریداری کرد، اما بعد‌ها متوجه شد که این کفش‌ها در امریکا موجود نیست و کمیاب هستند. از این رو درخواست عجیبی از سفیر نروژ کرد، با این پیام که به وضعیت تولید دمپایی‌ها سر و سامان دهید. سفیر نروژ فهمید که منظور وی کفش‌های اورلندی می‌باشد. بر این اساس، شهردار محلی تولید این کفش را سامان داد و سپس چهار جفت موکاسین به “واشنگتن‌دی‌سی” ارسال کرد.
The Penny loafer
سال 1936 شرکت کفش G.H.Bass مدلی جدید از کفش لوفر را معرفی کرد. طراحی این کفش شامل یک نوار چرم به همراه نگینی از الماس بود. این کفش برای این‌که اصالت نروژی پیدا کند Weejuns نام گذاری شد که در دهه 50 مورد توجه دانش‌آموزان قرار گرفت. در آن زمان این کفش به penny loafer معرفی و عرضه می‌شد. صرف نظر از این‌که چرا نام این کفش penny loafer نهاده شده باید بدانید این مدل باعث مطرح شدن شرکت کفش G.H.Bass، در دنیای مد کلاسیک شد که “دوک ویندزور” از طرفداران بزرگ آن بود.
The Tassel Loafer
تاریخچه مشخصی از نحوه خلق کفش‌های “تاسل لوفر” در دست نیست. آنچه از شواهد باقیست اشاره به دهه 1920 و همچنین بعد از جنگ جهانی دوم دارد که “پل لوکاس” بازیگر سینمایی، در سفر خود یک جفت کفش مشابه این سبک را خریداری کرد که رفته رفته موجب شهرت این کفش شد. زمانی که لوکاس به امریکا برگشت از چند شرکت کفش‌سازی درخواست کرد تا از این مدل کفش‌ها را تولید کند و در نهایت با موافقت “شرکت کفش آلدن” همراه شد. با تغییر سیستم مدیریت شرکت آلدن و ریاست “آرتور ترلو”، طراحی کفش تغییر پیدا کرد و با اضافه کردن طرح توری و چرم و آزمایش آن در بازار، این کفش را با نام تاسل روفر (Tassel Roafer) در فروشگاه‌های لفکورد اند ماریز (Lefrourt and Morris) عرضه کرد. پس از آن برادران بروکس با تغییراتی که در طراحی مدل جدید را عرضه کردند، تا به امروز این مد منحصر به فرد برادران بروکس شناخته می‌شود.
The Gucci Loafer
هم‌زمان که “تاسل لوفر” در حال رواج در امریکا بود، اروپایی‌ها همچنان معتقد بودند که این کفش غیر‌رسمی است و قابل استفاده در ملاء عام نیست. تا این‌که در سال 1968 با پدید آمدن طراح ایتالیایی به نام “گوچی”، وضعیت تغییر کرد. وی از ترکیب نگین و زنجیر طلایی رنگ استفاده کرد که با محبوبیت همراه شد. او دفتر نیویورک را افتتاح کرد و با ترکیب چرم‌های مختلف چهره‌ای نو به این کفش داد.
چنین طرحی باعث شد که این کفش، اجازه‌ی حضور در سطح شهر را بیابد. به همین دلیل به “گوچی لوفر” معروف شد. “ژیانی اگنلی” و “جان اف کندی” از جمله طرفداران بزرگ این کفش بودند. در سال 1969، گوچی 84000 جفت از این کفش‌ها را فقط در فروشگاه‌های امریکا فروخت. جالب است بدانید پیش از این گوچی در زمینه‌ی زین و چمدان‌های با کیفیت شناخته می‌شد. لوفر مدل 175 با قیمت 40$ مردانه و مدل 360 زنانه بود و همچنین مدل 350 نیز در هفت رنگ غیر معمول عرضه شد.
The Belgian loafer
مدل مشهور دیگر این استایل “لوفر بلژیکی” است که توسط “هنری بندل” ابداع شد. وی صاحب فروشگاه خانوادگی در ایالت متحده بود که کفش‌های “شانل” و “دیور” را عرضه می‌کردند. ویژگی بارز این کفش عبارت است از:
- انحنا یا کمان کوچکی که به راحتی تشخیص داده می‌شد
- فرم و ساختار نرم کفش
- رنگ بندی و استفاده از متریال جدید
بعد از این‌که “خانواده‌ی بندل” فروشگاه خود را فروختند، وی دو کارخانه کفش قدیمی را در سال 1956 خریداری کرد و شروع به تولید لوفر‌های زنانه و مردانه کرد. تغییراتی که او در طراحی این کفش ایجاد کرد، باعث نجات صنعت کفش بلژیک شد که از این رو منجر به دریافت نشان شوالیه از “لئوپولد یکم” در سال 1964 شد. بندل در سال 1997 از دنیا رفت ولی کفش‌های او همچنان در سرتاسر دنیا در حال فروش هستند.
